Editie 12

Ouders Online
http://www.ouders.nl/

Zal ik jullie eens wat vertellen over ouders? Ze zijn vals. Ze zijn giftiger dan de giftigste slang die je ooit hebt gezien. Hebben jullie wel eens een potlood geslepen waarbij je telkens weer op een breuk stuit? Je kunt zo'n potlood nooit scherpen want vanbinnen is het gebroken. Zo is het ook met ouders.

Ze schepen je op met alle mogelijke schuldgevoelens, complexen, roddels en dogma's en hopen zo hun eigen bekrompenheid, dubbele moraal, hun kwalen en achterdocht te verbergen. Ze leren je een god te aanbidden die precies op hen lijkt, die precies net zo denkt als hen en die je een klap voor je kop geeft als je je niet snel gaat gedragen. Ze leren je vooral niet te gauw ergens warm voor te lopen maar de gulden middenweg te bewandelen, nooit in uitersten te vervallen, niet te overdrijven of op te vallen, want de buren zouden hun misprijzen wel eens kunnen laten blijken en die zijn alwetend, in staat dwars door alle muren door te kijken.

Jarenlang zeggen ze dat je nog wel eens spijt zult krijgen. Dat heb je dan. Spijt dat je bestaat, dat je leeft. Als je bij iemand op bezoek gaat denk je nog altijd dat je een goede gast ben als je nergens om vraagt, zo weinig mogelijk zegt, je verschanst in een hoek van de kamer en alles weigert wat je word aangeboden. Jarenlang hebben ze je een onfatsoenlijke angst voor je eigen lichaam aangepraat en al sinds je geboorte word je achtervolgd door angst voor armoede. Ze waren niet arm maar ze liepen op de mogelijkheid vooruit door te geloven dat ze het wel waren.

Schuldgevoelens als kind, woede omdat ze je daarmee opscheepten en vervolgens weer schuldgevoelens omwille van die woede, dat is wat ze je gaven. Ze mogen er trots op wezen. Zelfs je dromen waren in overeenstemming met het klimaat waarin ze je dwongen te leven. Waar andere kinderen droomden van onmetelijke rijkdom en roem of grote wereldreizen, beperkten jouw dromen zich tot de kast vol bruinlederen boeken van je oom of de postzegelverzameling van je vader.

Ouders, ze deugen niet...