Editie 6
Roodkapje en de boze wolf
Vandaag viel het lodderig oog van Bahhh als per toeval op enkele engelstalige websites voor en door feministen... Vervolgens gingen we effe checken of deze onwelriekende gleuvenbrigade ook haar vlaamse net-vertegenwoordiging heeft (of een flauw afkooksel ervan), en ja hoor: http://www.dma.be/p/webgrrls/
Als feministen de wereld beschrijven krijgt alles iets van Roodkapje en de boze wolf. Waar ze ook lopen, overal wandelen ze door hetzelfde boze bos, met een mand vol lekkers aan de arm, en overal staan dezelfde boze mannen achter de bomen, met trek in een héél ander mandje vol lekkers. Dat zijn de 'echte' mannen. Mannen met mannelijk trekken. Door en door slecht zijn die. Ze hebben steevast iets misdadigs en doms in hun blik. Mannen met vrouwelijke trekken daarentegen zijn altijd voorkomend en intelligent.
Nonsens-idee'n, mits goed verwoord, kunnen altijd op mijn sympathie rekenen, maar zo'n bloedige inlegkruisjesstijl, neen. Stupiditeiten, mits uitgesproken door een feministe, worden in vrouwenfront-kringen zonder slag of stoot voor hogere wijsheden versleten. Wanneer een feministe een open deur intrapt vallen haar mede-feministes om van verbazing over de nieuwigheid. Kritiekloos bestempelen deze zusters elkaars oogkleppen als lichtende bakens in de nacht.
De radicale mormels hebben van de emancipatie-beweging een lachnummer gemaakt dat op gezette tijden terugkeert. Wie de argumenten en formuleringen van de elkaar snel opvolgende acties en congressen, georganiseerd door deze slonsjes die iedere keer zowel zotter als lesbischer zijn geworden, probeert te volgen raakt bevangen door een grote moeheid. Vooral de maniakale verstands-verbijstering maakt dat men zich vol walging van dit pluimvee-getto afwendt.
Een verstandig mens slaat er voor op de vlucht.